n een van mijn eerdere verslagen was ik aan het opscheppen over het feit dat de metselaars Rob en André de muren zó goed konden repareren dat je er helemaal niets meer van zag, “zelfs geen blauwe plekken”.

Als je een keer langs de boerderij gefietst ben zie  je dat dit met de oude voorgevel niet helemaal gelukt is. De gevel staat weer ongeveer recht en er vallen geen stenen meer uit maar voor het aanzicht blijven er toch een paar flinke littekens achter. Het is natuurlijk zonder dat nu juist bij dat deel het contrast zo groot is. We hebben de gevel al een beetje proberen schoon te maken maar de littekens blijven duidelijk zichtbaar. Dus nu is Rob smeerpoets geworden. Met een beetje zwartsel vervuilt hij de gevel en de littekens verdwijnen als sneeuw voor de zon!!!

e hebben op de beganegrond van de boerderij op de meeste plaatsen vloerverwarming gekregen.  Die zie je niet zitten en het voelt al snel behagelijk. In een deel van de woonkamer hebben we dat niet gedaan, daar is de oorspronkelijke vloer blijven liggen. Hier hebben we een houten vloer genomen. Dat is dan gelijk een mooi plekje voor de piano want die wordt vals van vloerverwarming. We hebben gekozen voor een eikenhouten vloer die in een laddermotief gelegd is. Dat hebben we op de opkamer ook gedaan.

Het leek heel simpel,  allemaal planken in de lengte die om de 2 meter onderbroken worden door een dwarse plank. Maar zoals zo vaak, niets is wat het lijkt. Vooral in de opkamer was het heel lastig werken. Er zit geen rechte hoek in de kamer en de muurstijlen, die door de dwarse plank met elkaar verbonden moest worden, bleken niet recht tegenover elkaar te staan. De heren  van de firma Hout en Ambacht hebben zich wel even achter de oren gekrabbeld. Op advies van Henk “zijn ze maar gewoon begonnen”.  En het resultaat is prachtig! Een passende vloer voor een Hofwoning als ik het zelf zeggen mag.  

De vloer is ouderwets gedopt gelegd. Hierbij worden de spijkergaten opgevuld met een klein dopje hout. Het is even werk maar dan heb je ook wat.

e zijn nu al zo’n drie jaar bezig met de restauratie van onze boerderij. Twee jaar daarvan wordt er ook feitelijk gewerkt. (De rest van de tijd hebben we moeten wachten op vergunningen etc. ) In de afgelopen periode hebben we met elkaar zo’n beetje ons eigen taaltje ontwikkeld. Naast shoftbomen, sporen, gordingen etc. waarbij wij (dus ik ook) allemaal begrijpen waar het over gaat.   Hebben we het ook over andere zaken. Zo kiezen we regelmatig voor een “CDA oplossing” als links of rechts niet goed is, kiezen we niet maar gaan we maar een beetje in het midden zitten. Ook hebben we een hoop zooi, menigeen snapt dat we hiermee rotzooi bedoelen.

Gelijk is ongelijk is ook een vaak gehoorde term. Als je twee materialen naast elkaar moet gebruiken probeer ze dan exact op elkaar aan te sluiten maar maak een klein sprongtje. Anders ziet het er vaak uit alsof het net niet gelukt is.

Maar de beste van allemaal is toch wel de veel gehoorde kreet van Henk: “begin er nou maar gewoon aan en dan zien we wel”. Vaak stonden we heel lang te soebatten bij een muurtje, stuk dak, tuin, vloer of wat dan ook en wisten we niet helemaal zeker of we aan alles gedacht hadden. Maar bij zo’n oude boerderij moet je alles toch ervaren dus af en toe was het “spring in het diepe en zwem.” Onderweg hebben we steeds oplossingen gevonden.  Het is in ieder geval regelmatig een mooi motto. Dus die gaan we niet vergeten.

eze week kregen we een groot compliment voor de restauratie van de wagenschuur! De steigerbouwers kwamen de steiger weer weghalen. Ja, deze restauratie verloopt een heel stuk voorspoediger dan die van de boerderij. Hier zijn we eigenlijk geen tegenvallers tegen gekomen, eerder meevallers. Maar goed, deze mannen vroegen waarom ze een steiger rondom de wagenschuur hadden moeten plaatsen, er was toch helemaal niets gebeurd?

 Yes!! 

Zo lijkt het wel, maar ondertussen is het dak gerepareerd. Alle pannen zijn er af geweest, de kapotten zijn vervangen. Meer dan de helft van de tuigevel is er afgeweest en weer teruggeplaatst. Kozijnen zijn gerepareerd. Kortom er is héél veel gebeurd. Maar daar zie je dus bijna niets van. Dat was toch het grootste compliment wat we konden krijgen.  Ook binnen zie je niet veel van de restauratie. Hier en daar moest wat stucwerk aangesmeerd worden. Maar dit is zo gedaan dat het niet als nieuw ervaart en alle teksten op de muren zijn ongeschonden uit de strijd gekomen. Zelfs het gereedschapsrek hebben we gehandhaafd.

Nu alleen nog de oude vloer terug, de deuren erin en dan is het klaar.