iet alleen mijn familie en vrienden volgen de restauratie van de Hofwoning op deze site. Ook familie en vrienden van de mensen die aan het werk zijn op de Hofwoning blijken het nieuws op de site te volgen. Zo kreeg ik via onze timmerman John de klacht van zijn kinderen door, dat hij niet vaak genoeg op de foto stond. Dat hoop ik met deze foto weer goed te maken.

Hierbij een foto van jullie pa op aan het werk. De foto liegt een beetje want hier lijkt het alsof hij heerlijk in het zonnetje aan het werk is maar  meestal was het koud en guur!

n onze boerder zitten een aantal héél oude spanten. Een prachtig gezicht, dat oude doorleefde hout. Helaas betekent dat ook dat sommige stukken oud en versleten zij. En wat doe je dan als je die oudjes niet kwijt wil.  Je zet er bijvoorbeeld een jonkie naast. Of je wijzigt de dakconstructie een beetje waardoor de oudjes niet meer zoveel hoeven te dragen.  Of je zorgt voor wat ondersteuning.

Hier zie je een stuk van een van de spanten op de opkamerzolder. Er is duidelijk niet erg veel van over. Toch kan hij blijven staan.

In wat straks de hal wordt liggen van die oude spanten en balken.  Achter het oudste  spant hebben we een nieuwe gezet.  Ook de balk die dwars over de hal liep bleek niet sterk genoeg en had een steuntje in de rug nodig.  Hiervoor heeft onze  aannemer (molenbouwer van huis uit) een wel heel bijzondere oplossing voor gevonden. Zij  hadden nog een oude molenwiek van een molen die ooit moest wijken voor de HSL, een stuk van deze wiek hebben we nu gebruikt om de slechte balk mee te ondersteunen. Timmerman Frans heeft zich hierover gebogen en het resultaat mag er zijn!! Als je nu straks bij ons binnenkomt kom je eerst de dorsvloer tegen met daarop een stuk molenwiek.

Een ander deel van de wiek hebben we overigens gebruikt als steunbalk naast de deur van de WC dus ook die krijgt straks voldoende aandacht.

Het is echt prachtig geworden!!

r wordt inmiddels al een paar  maanden aan ons dak gewerkt. Al die maanden is de boerderij van verre zichtbaar omdat het dak  oranje is van de dekzeilen die op de boerderij liggen. En nu lijkt het eind daarvan te naderen. Alleen aan de voorzijde van de boerderij ontbreekt nog een dak.

Er leek een eind te komen aan een  maand van sneeuw en kou en leek er beter weer op komst. Daardoor hoopte ik  er eigenlijk stiekem een beetje op dat het dak met een goeie week dicht zou zijn. Helaas is de wind gedraaid en hebben we nu weer kou. Dan moet de metselaar weer naar binnen, want de specie bevriest. Maar vooralsnog laten onze timmermannen zich niet kisten. Ze lichten het zeil een stukje op en gaan gewoon verder. En reken maar dat dat koud is, de ijspegels hangen aan de  aan de sporen die ze op  het dak leggen. Al met al werkt het natuurlijk wel minder makkelijk, dus plannen we een extra weekje maar dan gaan de oranje zeilen toch echt de container in!!!  

n terwijl er op en rond de boerderij hard gewerkt wordt proberen wij alvast  “in te burgeren” in ’t Woudt. Hoe doe je dat dan hoor ik jullie al denken. Nou, net als vorig jaar hebben we meegedaan met het knotten van de wilgen. Omdat er ook dit jaar weer ijs lag, konden we overal goed bij en ziet ons laantje er weer prachtig uit.

Na het knotten zijn we gaan “apres knotten” lijkt inderdaad op apres skiën bij Ben in de schuur. Waar we verwend werden met snert, een nog meer winters lekker.  Het was bere gezellig!