oen de bouwvakkers naar hun vakantieadressen vertrokken, kwamen de archeologen het erf op rijden. Zoals ik al eerder gemeld had hadden we bij graafwerkzaamheden resten van eerdere bouw gevonden.

 De archeologen hebben alles verder uitgegraven en opgetekend. Nu alles in kaart gebracht is blijken het de restanten van een eerdere stal te zijn die, kleiner was dan de huidige, maar wel vergelijkbaar. De kelder die we gevonden hebben blijkt toch een spoelingkelder te zijn. Hierin werd dus het afval van de jeneverfabrieken bewaard om vervolgens aan de koeien gevoerd te worden.

We hebben besloten om de kelder te handhaven en om de sporen die we in de grond van de oude stal gevonden hebben straks in de afwerkvloer terug te laten komen. Zo blijft een deel van het verhaal toch nog zichtbaar.

oals we jullie al eerder hebben gemeld hebben wij in de stal een kelder gevonden. We hadden er allerlei spannende  verhalen bij bedacht. Hij is nu helemaal uitgegraven en het blijkt een soort bak te zijn, schoon metselwerk met een keurig vloertje onderin.

We hebben het aan verschillende oud bewoners gevraagd en aan de expert op dit gebied Frits van Oosterom, maar zij hadden ook niet echt een idee en geen van allen wisten zij van het bestaan van de kelder. In eerste instantie dachten we dat het voor een soort spoeling was, afval van de jenever en  gistfabrieken in de buurt wat aan de koeien gevoerd werd. Nu blijkt dat dat niet kan omdat deze spoeling een agressief goedje is, de stenen zien er nog te goed uit.

Wel is gebleken dat de muren van de bak zo goed als water dicht waren. Het is dus erg waarschijnlijk dat er vloeistof in gestaan heeft. Water is daarentegen weer niet waarschijnlijk, tenminste als het aan de koeien gegeven moest worden. De pet in de boenhoek staat namenlijk hoger, zodat de melkbussen er gemakkelijk in en uit kunnen plus dat het water bij het weghalen van de stop de vanzelf de goot in loopt en je het dus niet schepje voor schepje uit een diepere put moest halen. Maar wat is het dan wel??? Voorals nog hebben we besloten om de kelder te laten herstellen en zichtbaar te houden. De nieuwe vloer wordt er omheen gestort en op de put komen houten planken.  Wie weet komt er dan toch nog eens iemand voorbij die weet waartoe deze kelder gediend heeft. Kortom wie het weet mag het zeggen!

Bij het weghalen van  alle vloeren, voorzetwanden etc. komen we natuurlijk niet alleen maar ellende tegen. Zo bleek er in de tegelkamer een gedecoreerde plint te zitten achter de cementvloer. Hij gaat vrijwel rondom dus wordt de vloer straks iets verlaagd zodat hij in de toekomst in het zicht blijft.

Bij het graven in de stal vonden we ook resten van wat waarschijnlijk het fundament en de vloer van een eerdere stal is. De dames en heren archeologen moeten zich er nog wel even over komen buigen om te zien of het inderdaad een oude vloer is en zo ja uit welke tijd deze dan zou dateren. De stenen zijn handgevormd, groter dan ijsselstenen en ze zijn oranje van kleur. Ik denk dat ze vergelijkbaar zijn met de stenen die bij de kerk gebruikt werden, en die is van de twaalfde eeuw.

Zoals je ziet ligt de vloer zeker 60 cm lager dan het huidige vloerniveau. Wordt vervolgd!!

Om het zoeken wat makkelijker te maken hebben we van Koen een metaaldetector geleend. Babette, Chris en Annemiek zijn er al mee aan het zoeken geweest. Het is reuze spannend om uit te zoeken wat er achter ieder piepje zit. Tot nu toe alleen maar oud ijzer maar dat mag de pret niet drukken.

k had al eerder gemeld dat er twee oudbewoners van De Hofwoning op bezoek zijn geweest. Mennie en Paulus van Woerden. Zij wisten nog een mooi verhaal over de boerderij. En wel over de bestrating aan de voorzijde. Zij wisten namelijk te vertellen dat daar in vroegerjaren ijsselsteentjes gelegen hebben.

Toen onze toenmalige prinses Beatrix samen met  haar geliefde prins Claus kasteel Drakesteyn ging betrekken in 1963, zocht zij ijsselsteentjes om haar domein te bestraten. En die vond ze bij de familie Van Woerden!

De steentjes die voor de boerderij lagen werden netjes weggehaald en keurig vervangen voor rode klinkers die er nu nog liggen. De ijsselsteentjes gingen naar Drakesteyn. Vader van Woerden was volgens Mennie zo trots als een pauw, onduidelijk is of deze ruil met gesloten of geopende beurzen plaatsvond maar zo krijgt onze Hofwoning toch met recht iets koninklijks!