et is alweer een eeuwigheid geleden dat ik wat gemeld heb op de website. Voor diegenen die vaker kijken, sorry hiervoor. Het gaat op dit moment zo hard dat ik het amper bij kan houden. Als ik dan achter de computer zit ben ik bezig met het zoeken naar zooi en zo. Maar het is de hoogste tijd dus zal ik proberen jullie weer even bij te “praten”.  Ik zal per ruimte vertellen hoe het ermee staat en wat er zoal gebeurd is.

et zomerhuis begint zoals jullie kunnen lezen al aardig op te schieten. Maar als je je dan omdraait naar de gevel van de boerderij zie je dat we nog lang niet klaar zijn. Omdat het geheel nu stevig staat zijn ze daar begonnen met de reparatie van de gevel en de kozijnen en dat ziet er dus wel even anders uit!!

Daar wordt nog druk gehakt, getimmerd en gerepareerd. Scheuren worden opengemaakt en weer naar elkaar toe gemetseld om de goede stenen te vinden loopt André (de metselaar) steeds een rondje om de boerderij op zoek naar de juiste maat en kleur. Die kan hij gelukkig nog steeds vinden. Inmiddels worden ook  de oude kozijnen verwijderd en naar George Arkesteijn gebracht, een ambachtelijke timmerman die ze gaat repareren. Hier zijn we dus nog even niet toe aan de finishing touch. Maar daar komen we wel.

Na de metselaars zijn nu de voegers aan de beurt. Zij voegen daar waar nodig de gevels opnieuw. Dat is echt de finishing touch! Het resultaat is prachtig.

We zijn een tijd bezig geweest om de juiste voegkleur en de juiste samenstelling  te vinden. Het materiaal dat we eerder gebruikt hadden bleek niet langer leverbaar. Omdat oude stenen vrij porreus zijn  moet de voegmortel die er tussen zit ook niet al te hard zijn. En een beetje elastisch om mee te kunnen bewegen met de werking van de oude muren. Het één was te wit, het ander te grijs en de volgende weer te blauw. Volgens mij hebben we de goede samenstelling gevonden. Het is even een priegelwerk maar daarna is de muur dan ook klaar.

Naast allerlei minder belangrijke dingen zoals een nieuw dak, een stevig fundament, goede verwarming etc. wordt er af en toe ook gewerkt aan echt belangrijke dingen zoals de toegang tot de toekomstige wijnkelder. Er wordt nu namelijk gewerkt aan “de klaptrap”. Deze trap, die van de woonkamer naar de opkamer loopt, kon je vroeger opklappen om bij de trap naar de kelder te komen. Deze trap was, toen wij de woning kochten dichtgemetseld. Waarschijnlijk om de kou, die vanuit de toen nog vochtige kelder kwam, tegen te houden.

Nu hebben wij inmiddels een droge kelder waarvan een groot gedeelte verwarmd gaat worden. Die tocht zal dus wel meevallen en daarom maken wij de klaptrap weer werkend. In de kelder achter de klaptrap komt onze wijnkelder. Mogelijk hebben we nog iets nodig om de wijn op temperatuur te houden maar het ziet er toch leuk uit als we “even een wijntje gaan halen” en dan klappen we de trap op en lopen we zo de kelder in.

Je zou er gewoon dorst van krijgen.