Via de woonkamer komen we in de keuken. Of eigenlijk het hele zomerhuis. Tegen de wand van de doorgang is een lambrisering gekomen. Rondom de ramen en het plafond is de afwerking ook gereed. De vuurplaats voor de schouw is gemetseld. Nog even en chef zomerhuis geeft het sein dat de keuken wat de aannemer betreft klaar is. Dan mag de schilder er dus in. En Inez is al geweest om een proefje van het nieuwe plafond te schilderen. Het zal gehout worden. Om vooral een sfeer te krijgen van een gezellige boeren keuken.

Ook de jongens van T-form zijn begonnen met het maken van de keuken, met een schattig gordijntje onder de gootsteen. Mariëlle  heeft beloofd dat zij die zal maken. Toen ik dat aan mijn moeder vertelde wist die in al haar wijsheid op te merken dat het niet voor niets was dat er tegenwoordig geen gordijntjes meer onder de gootsteen hingen. Maar ja, ik dit wil ik dan graag zelf ervaren. Om het geheel toch een beetje praktisch te houden hebben we gekozen voor een oud ogende keuken met een modern interieur. Dus de kasten lopen lekker licht en zo. Dan is hij toch makkelijk schoon te houden en te gebruiken. Als het goed is wordt hij eind november geplaatst dus dan kunnen jullie koffie komen drinken aan de keukentafel. Ik kan dan vast alvast ergens een koffiezetapparaat neerzetten. Naar de WC kunnen we dan nog niet want de “doos” moet nog door Marco gemaakt worden .

Die moet dan eigenlijk wel voor de kerst staan. Hoewel het huis dan nog niet klaar is heb ik  mijn familie vorig jaar beloofd dat het kerstdiner bij ons in ’t Woudt zou plaatsvinden. En omdat het huis nog niet klaar is zal dat in de stal plaats moeten gaan vinden. We dachten: “Als Jozef en Maria dat kunnen, kunnen wij dat ook.” (En wij hebben toevallig lekker wel meer verwarming dan een os en een ezel.)  Het lijkt er nu  op dat dat zo maar gaat lukken!

an de opkamer komen we via de vernieuwde, lekker lopende klaptrap in de woonkamer. Daar ligt inmiddels de tegelvloer. De oude terracotta tegels moeten nog wel een beetje schoongemaakt worden maar het ziet er al heel goed uit. Inmiddels is tegelzetter Jan begonnen met het vullen van de schouw. De muren van de schouw bleken naar alle kanten op te wijken. De achterwand stond zo ver uit het lood dat we besloten hebben om daar een nieuwe porizo wand voor te zetten zo hadden we een beetje houvast. De oude Delftsblauwe tegels en de oude schildpadtegels die ik her en der opgesnord heb worden gezet. Ze worden dus ouderwets gezet en niet gelijmd. Ook de nissen gaat hij terugbrengen in de muur. Het begin ziet er veelbeloven uit!

Nu hoeven wij alleen nog maar op zoek naar een kachel en hij kan branden. Het is ook nodig dat hij er komt want nu steekt de kachelpijp lelijk uit zo merkte metselaar André. Hij stoote zijn hoofd er zo hard tegen dat hij naar het ziekenhuis moest om het te laten hechten. Dat was wel even schrikken. Na een dagje rust kon hij gelukkig weer aan de slag. Eerst maar wel even met een pet op.

Eerder heb ik gemeld dat twee kozijnen van de opkamer verwijderd waren en bij de timmerman lagen om opgeknapt te worden. Ze zijn inmiddels terug en ze zijn weer geplaatst. Ze staan weer net zo scheef als vroeger maar nu zijn ze kwalitatief goed! Het is nu nog even wachten op de glaszetter maar het uitzicht is nu al goed! Ik kan mij al helemaal voorstellen dat ik hier over een paar maanden wakker zal worden.

De muurstijlen zij na heel veel wikken en wegen losgehaald. Een bleek er verrot, de drie anderen waren in redelijke staat. We hebben er isolatie achter geplaatst om te voorkomen dat ze, als wij straks in het huis gaan wonen en dagelijks stoken gaan condenseren en rotten. Dan komen ze ook iets naar voren waardoor ze er straks mooi uitspringen als de muren klaar zijn.  De balkkoppen zijn door van Lierop (de houtdokter) gerepareerd. Zo moet het allemaal weer blijven staan voor de komende honderd jaar!

Ook is de oude kastenwand weer terug in huis hij heeft al die tijd bij George opgeslagen gelegen. Hij moet nog wel in elkaar gezet worden. Het kantkloswerk is wel al klaar. De kastrandjes liggen bij oma klaar om opgehangen te worden.

aat ik beginnen in de kelder. Dan werken we van beneden naar boven. Om te beginnen is hij droog! En er lopen dagelijk een heleboel mannen rond.

In de kelder (straks de badkamer) is hard gewerkt aan het terugbrengen van de petten. Dit waren de gemetselde bakken waar de melk in koel gehouden werd totdat de vrachtrijder van de melkfabriek het op kwam halen. Wij wilden ze ook weer metselen. De petten gaan in de nieuwe situatie dienen als muurtjes naast het toilet, douchewand en radiator. We willen het onder de douche liever niet koud hebben en een radiator in de ruimte past niet. Het radiatordeel bleek echter een probleem. De petten waren in de oude situatie met cement afgesmeerd en dat zou helemaal wit uitslaan als we daar steeds zouden douchen. Stukwerk op de petten met het uiterlijk van cement bleek geen probleem. Maar nu moest dat stukwerk ook nog eens tegen warmteverschillen kunnen zonder dat het zou gaan scheuren en er zouden allerlei kwetsbare hoeken aan zitten waardoor tadelak ook niet bruikbaar bleek. 

Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om de petten in beton uit te voeren. Zo kon er verwaming  in verwerkt worden en zouden we niet het risico lopen dat het zou gaan scheuren. De hele kelder werd dus volgebouwd met kisten. het beton is gestort en nu maar afwachten hoe het uit haar verpakking komt. Als het goed is gaat dat morgen gebeuren.

Verder zijn de metselaars bezig geweest met het terugbrengen van de trappen. Onder de klaptrap is de trap met grijze plavuizen teruggekomen en een stuk verlengd. De meeste van deze tegels  hadden de tijdelijke verhuizing overleefd. Eerst heeft de schilder André een paar dagen staan krabben en schuren op de klaptrap daarna heeft George Arckesteyn samen met Frans de klaptrap weer opgelapt en vandaag heeft Frans voor het eerst van zijn leven een trap afgehangen.

 De andere trap die van oranje plavuizen had het minder goed overleefd. Hier heb ik een aantal andere oude plavuizen voor gevonden. De metselaar heeft ze gelijk weer behoorlijk sleets gemaakt dus valt het niet al te zeer op dat ze er niet altijd al gezeten hebben.

Het was steeds een hoop rekenwerk hoe groot de treden en de optreden voor alle trappen moesten zijn maar ze lopen allemaal lekker.