nlangs kregen wij deze foto’s te zien van de tegelwand die vroeger in de schouw gezeten heeft. De schouw was volledig bedekt met Delftsblauwe tegeltjes met ter hoogte van de vuurplaats een streep van schildpadtegeltjes. Links en rechts van de vuurplaats bleken nissen gezeten te hebben waar je bijvoorbeeld een kaars neer kon zetten als je bij de haard aan het werk was.

De tegelwand was tevoorschijn gekomen toen de oude bedsteden die in de schouw gebouwd waren gesloopt werden om er een gang van te maken, zodat de boerderij gemakkelijker door meerdere gezinnen bewoond kon gaan worden. De toenmalige boer had al zoveel te stellen gehad met de monumentencommissie dat hij de aannemer de opdracht gaf om alles binnen 1 uur te verwijderen. Iets wat wij ons na 9 maanden, eerlijk gezegd wel voor kunnen stellen. Hij heeft dit gedaan maar eerst had hij de foto’s gemaakt.

 Het waren wel heel veel tegeltjes dus wie weet waren er toch nog een aantal blijven zitten. Dus onze architect Peter kon weer aan de slag op aangeven van Margreet. Er werden gaten in de voorzetwand gezaagd maar er kwamen helaas geen tegeltjes te voorschijn.

Wel hebben we de twee nissen teruggevonden, maar ook die blijken grotendeels vernield. Jammer.

Maar we gaan ze in de nieuwe schouw weer netjes in ere herstellen.

k had al eerder gemeld dat er twee oudbewoners van De Hofwoning op bezoek zijn geweest. Mennie en Paulus van Woerden. Zij wisten nog een mooi verhaal over de boerderij. En wel over de bestrating aan de voorzijde. Zij wisten namelijk te vertellen dat daar in vroegerjaren ijsselsteentjes gelegen hebben.

Toen onze toenmalige prinses Beatrix samen met  haar geliefde prins Claus kasteel Drakesteyn ging betrekken in 1963, zocht zij ijsselsteentjes om haar domein te bestraten. En die vond ze bij de familie Van Woerden!

De steentjes die voor de boerderij lagen werden netjes weggehaald en keurig vervangen voor rode klinkers die er nu nog liggen. De ijsselsteentjes gingen naar Drakesteyn. Vader van Woerden was volgens Mennie zo trots als een pauw, onduidelijk is of deze ruil met gesloten of geopende beurzen plaatsvond maar zo krijgt onze Hofwoning toch met recht iets koninklijks! 

et is alweer enige tijd geleden dat we iets leuks te melden hadden over de restauratie van onze boerderij. Dit is het gevolg van ellenlange procedures……. Die niet echt een goede uitwerking hebben op ons enthousiasme. Maar hoewel langzaam gaan we toch gestaag door.

Zo ontvingen we van mevrouw van Woerden (de zuster van de laatste boer op de boerderij) een artikel het blad Melk van de CMC. Op de voorpagina stond een foto van haar vader Arie van Woerden die juist de deur van de boerderij uitkomt en naast hem zie je het huisnummer 6! Terwijl op dit moment het zomerhuisnummer 6 is en de boerderij nummer 8.

Het grappige is dat het ons al opgevallen was dat de nummering bij het kadaster en bij de gemeente verschilde. Hoe het zo gekomen is… dat weten we nog niet.

 Tot zover

olgens de overleveringen zou onze Prins Willem van Oranje op zijn doortocht door het Westland om soldaten te ronselen voor zijn strijd tgen de Spaanse overheersers, destijds ook bij een boer aangeklopt hebben, die woonde op de plaats waar nu ’t Woudt ligt. Volgens diezelfde verhalen was deze boer niet alleen een vurig aanhanger van Oranje maar hij had ook zeven stoere, welgeschapen zoons, sterk als beren. De Prins had hem nauwelijks om hulp gevraagd, of hij liet uit de stallen en van het veld  al zijn jongens bij elkaar roepen en bood ze de Prins voor de krijgsdienst aan, maar vermaande hen: “Wie hier terugkeert met een schotwond in de rug, komt er niet meer in”. De knapen weerden zich als leeuwen en toen zij op de meest eervolle manier uit de krijgsdienst werden ontslagen schonk de Prins hen alle zeven als dank voor hun moed en trouw een nieuwe boerderij, die hij liet bouwen rond het huis van hun vader.

 Generaties lang zorgen tenminste twee Woudtse families ervoor dat deze verhalen over het agrarische verleden niet naar het rijk der fabelen verwezen moeten worden.

(bron: Melk nr. 17 , 14 augustus 1980)

Het zal deze boer dan ook een doorn in het oog zijn de de Hofwoning onlangs als decor gedient heeft in een film over een Zoetermeerse dominee die om zijn vernieuwende ideeen vermoord werd door de Orangisten.  Maar hierover later meer.

(Zou onze soldaten in Afganistan ook zo’n beloning wachten bij terugkomst?)