ij de restauratie van de boerderij hebben we heel veel hout aan moeten laten rukken. Het begon met de plafond van de stal. Daar lagen hele oude planken die jaar in jaar uit gewit waren en waar de koeien onder hadden staan dampen waardoor al die witkalk ook weer naar beneden gekomen was. Het waren prachtige planken en balken, nadeel was echter dat ze hier en daar nogal verrot waren. Omdat we het plafond dezelfde uitstraling wilde laten houden, ben ik op zoek gegaan naar oude planken en balken die er goed bij zouden passen. Na nogal wat omzwervingen kwam ik eigenlijk dicht bij huis bij de Komu terecht. Zij hadden precies wat ik zocht.  Als je nu de stal in loopt heb je het idee dat er aan het plafond niet veel gedaan is.

Inmiddels is er in vrijwel iedere ruimte oud hout gebruikt. Op de verdiepingsvloer zijn st Jop planken gekomen. En in de badkamer hebben we een oud lijkende wand geplaatst. Maar ook de zolder van de boenhoek, balken en planken komt bij de Komu vandaan. Als ik bij de Komu aankom heeft Safari altijd nog ergens een heel mooi baaltje hout, vaak precies wat ik zoek. Hierdoor zijn heel veel dingen vaak nog mooier geworden als ik had durven hopen.  Dus als je eens iets te restaureren hebt….

Op het moment dat de timmerman, metselaar etc. klaar zijn komt Patrick langs. Onze glaszetter van Isomeer. Hij is een echte glaskunstenaar. Met chirurgische precisie snijdt hij alle ramen zodat alles weer tochtdicht zit. Als hij bezig is lijkt het alsof het glas op de operatietafel gelegd

wordt.

Zo heeft hij ook onze glas in looddeuren prachtig gemaakt. Een aantal maanden geleden ging ik samen  met mijn vriendin Mariëlle en broer Kees in België op zoek naar mooie oude deuren voor de meterkast. We kwamen daar bij een bedrijf in oude bouwmaterialen met zeker 2.000 oude deuren in alle soorten en maten. Maar ik kwam terug met 4 prachtige glas in lood ramen. Twee voor de deuren van de meterkast en twee die in de schuifdeur tussen de kamer en de keuken moesten komen. Volkomen logisch als ik het zelf zeggen mag. Dus in plaats van twee oude deuren kopen zodat we snel klaar waren hadden we nu vier ramen waar 3 deuren omheen gemaakt moesten worden.

De deur tussen de kamer en de keuken is al geplaatst en hij is prachtig als ik het zelf zeggen mag. Patrick is nog een paar dagen op zoek geweest naar oud blauw glas voor de hoeken maar het is gelukt.  Er is een stuk veiligheidsglas achter geplaatst zodat we er niet al te makkelijk door heen gaan. Weer zo’n wonder’!

en paar weken geleden kon ik jullie  melden dat de metselaars hun bivak verplaatst hadden naar de wagenschuur. Nadat zij een weekje van “huis” waren om een winkel op te knappen zijn ze weer terug. Ze hebben delen van het tui geveltje die los zaten weggehaald, de stenen schoongebikt en weer teruggeplaatst. Het is veel werk maar de vorm zit er alweer helemaal in. Ondertussen heeft de smid de ankers gerepareerd of na gemaakt en de meeste zijn weer teruggeplaatst.

En ik moet zeggen de restauratie van de wagenschuur verloopt heel wat vlotter als die van de boerderij!!

Gerard en Jan, twee timmermannen van onze aannemer Verbij kwamen weer een paar weekjes helpen. In “no time” hadden ze de pannen van het dak gehaald. De goede werden van de slechte gescheiden. Nadat Henk Kroon van de gemeente Midden-Delftland had gecontroleerd dat we er niet te veel weggooide werden de slechte dakplanken vervangen. Van Lierop verjoeg de houtworm en nadat de balkkoppen die slecht waren vervangen waren konden de pannen er weer op. De pannen die we te kort kwamen zijn weer vervangen door andere oude pannen. Alleen de nokvorsten boven op het dak zijn nieuw. Maar daar zie je vanaf beneden helemaal niets van.

Dat was een kleine twee weken werk waar je nu dus helemaal niets meer van ziet. Precies zoals we hadden afgesproken. We hebben nog even discussie gehad of de zwarte pannen op het dak in een patroon gelegd moesten worden met bijvoorbeeld een jaartal of de tekst ’t Woudt maar omdat dat er niet in stond toen we begonnen hebben we het dus niet gedaan.  

In de tussentijd werd ook het dak van de paadenstal vervangen. En dat is mooier dan voorheen. De dakdekker is geweest dus nu zou het weer mogen gaan regenen. Ware het niet dat Jan en Gerard nog een weekje blijven om het melkhuisje weer op te bouwen dus hopen we maar dat de weergoden ons nog even gunstig gezind zijn.

Toen wij de boerderij kochten zat er in de vloer van de  de knechtenkamer een “knechtenluikje”. Hierdoor kon de boer de knecht roepen zonder helemaal om te lopen.  Tijdens onze spookfeestjes hebben we spinnen en handen door het luikje laten zakken op het hoofd van de mensen die er onderdoor liepen. Ook dit luikje is weer in ere hersteld. En omdat de knechtenkamer een soort doorloop geworden is en wij niet graag zien dat iedereen die even niet oplet door het luikje zakt, hebben we er een glasplaatje in laten leggen. Het plaatje is gemakkelijk te verwijderen zodat we in geval van een griezelfeestje we iedereen weer gewoon de stuipen op het lijf kunnen jagen!

Ook hebben we wasluiken in de vloer gemaakt. Zodat de kinderen hun was niet meer naar beneden hoeven te dragen, in ons grote huis,  maar gewoon naar beneden kunnen gooien.  Dit in de hoop dat ze nu hun eigen onderbroeken in de was gaan gooien. Nu roept de boer dus niet meer van beneden naar boven dat er gewerkt moet worden maar gaat het net andersom. De meiden gooien hun werk voor hun “eigenste mama knecht” naar beneden.