nlangs kwam groep 6b van de Mariaschool op bezoek. Carmen had haar klasgenoten uitgenodigd om in de tuin van de boerderij archeologisch onderzoek te komen doen.

Dus op vrijdagochtend kwam het gezelschap op de fiets naar de boerderij. Daar vertelde restauratiearchitect Peter van Velzen het een en ander over archeologie rondom gebouwen. Zo wist hij ons te vertellen dat de vuilnisman pas 50 jaar bestaat en dat de mensen tot die tijd hun vuilnis vaak ronder het raam begroeven. Vandaar dat je op die plekken vaak veel kunt vinden.

 Vol enthousiasme togen de kinderen aan het werk. Al snel werden de eerste scherven en oude scharnieren gevonden. Alles werd netjes schoongemaakt zodat Peter kon vertellen wat ze gevonden hadden. Oud aardewerk, of oude bestrating, er kwam van alles boven water. Een aantal kinderen ging op zoek naar het fundament van de oude varkensstal die volgens foto’s in de tuin gestaan heeft. Al snel dachten ze iets gevonden te hebben. Het bleek echter een oud stukje erfbestrating te zijn. Een vloertje van ongeveer 7 bij 4 bestaande uit ijsselsteentjes!!! Zij waren dus op een ware schat gestuit.

 Tegelijkertijd werden deze ochtend onze kippen gedresseerd. Alle wormen die gevonden werden, werden aan hen gevoerd. En aan het eind van de dag waren zij grote mensenvrienden geworden. Tot op de dag van vandaag komen ze enthousiast aanhollen als we aankomen op de boerderij.

Na een gezellig lunch was er nog net wat tijd om te spelen en daarna ging iederen met zijn of haar schat naar huis.

lweer enige tijd geleden zijn we met knikkende knieën naar de vergadering gegaan van de monumentencommissie van de gemeente Midden-Delfland.

Waarom? Nou, daar zou het definitieve advies, op onze plannen, voor het college van B&W geformuleerd worden!

 Wij hadden al een kopie van het advies van de landelijke monumentencommissie gehad en daar werden wij hééélemaal niet blij van. Zij waren namenlijk heel erg negatief.  Al onze plannen werden van tafel geveegd.  Geen badkamer en geen voor ons bruikbare zolder. Wij hebben daar heel wat nachtjes van wakker gelegen, wat moesten we nu. 

Peter van Velzen onze architect had voor de gelegenheid speciaal een constructeur  meegenomen om de commissie duidelijk te maken dat het echt nodig was om iets aan de kelder te doen en dat de ingreep niet onverantwoord was.

Gelukkig besloot de locale commissie zich aan hun eerste besluit te houden en zij bleven dus positief.

Een gemeenteambtenaar moet nu een advies schrijven aan het College van B & W. Aan hen dus de taak om te besluiten. Vol verwachting wachten wij.

nlangs kregen wij deze foto’s te zien van de tegelwand die vroeger in de schouw gezeten heeft. De schouw was volledig bedekt met Delftsblauwe tegeltjes met ter hoogte van de vuurplaats een streep van schildpadtegeltjes. Links en rechts van de vuurplaats bleken nissen gezeten te hebben waar je bijvoorbeeld een kaars neer kon zetten als je bij de haard aan het werk was.

De tegelwand was tevoorschijn gekomen toen de oude bedsteden die in de schouw gebouwd waren gesloopt werden om er een gang van te maken, zodat de boerderij gemakkelijker door meerdere gezinnen bewoond kon gaan worden. De toenmalige boer had al zoveel te stellen gehad met de monumentencommissie dat hij de aannemer de opdracht gaf om alles binnen 1 uur te verwijderen. Iets wat wij ons na 9 maanden, eerlijk gezegd wel voor kunnen stellen. Hij heeft dit gedaan maar eerst had hij de foto’s gemaakt.

 Het waren wel heel veel tegeltjes dus wie weet waren er toch nog een aantal blijven zitten. Dus onze architect Peter kon weer aan de slag op aangeven van Margreet. Er werden gaten in de voorzetwand gezaagd maar er kwamen helaas geen tegeltjes te voorschijn.

Wel hebben we de twee nissen teruggevonden, maar ook die blijken grotendeels vernield. Jammer.

Maar we gaan ze in de nieuwe schouw weer netjes in ere herstellen.

k had al eerder gemeld dat er twee oudbewoners van De Hofwoning op bezoek zijn geweest. Mennie en Paulus van Woerden. Zij wisten nog een mooi verhaal over de boerderij. En wel over de bestrating aan de voorzijde. Zij wisten namelijk te vertellen dat daar in vroegerjaren ijsselsteentjes gelegen hebben.

Toen onze toenmalige prinses Beatrix samen met  haar geliefde prins Claus kasteel Drakesteyn ging betrekken in 1963, zocht zij ijsselsteentjes om haar domein te bestraten. En die vond ze bij de familie Van Woerden!

De steentjes die voor de boerderij lagen werden netjes weggehaald en keurig vervangen voor rode klinkers die er nu nog liggen. De ijsselsteentjes gingen naar Drakesteyn. Vader van Woerden was volgens Mennie zo trots als een pauw, onduidelijk is of deze ruil met gesloten of geopende beurzen plaatsvond maar zo krijgt onze Hofwoning toch met recht iets koninklijks!